Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την παρουσία του στη Βουλή

Όταν δεν μπορείς να απαντήσεις στην πολιτική, τότε απαντάς απέναντι στην πολιτική. Και αυτό το οποίο έφτασε να κάνει ως συμπεριφορά και ως θέση μέσα στη Βουλή ο Έλληνας πρωθυπουργός ήταν αντιθεσμικό. Και για να φτάσει να το κάνει πάει να πει ότι δεν είχε καμία άλλη διέξοδο απέναντι στα θέματα τα οποία συζητιόταν με τα εκατομμύρια στρέμματα καμένα. Με όλη αυτή την κατάσταση την οποία βιώνουμε -όχι φέτος από την Εύβοια, από την πρώτη χρονιά που εκλέχτηκε η κυβέρνηση μέχρι σήμερα-, με φωτιές οι οποίες έχουν αφεθεί να τελειώνουν στη θάλασσα. Νομίζω ότι η μόνη σανίδα σωτηρίας που μπορούσε να βρει ήταν να δημιουργήσει μία τεχνητή ένταση, την οποία βέβαια θα χρησιμοποιούσε, όπως και έκανε και για τον εσωτερικό του διάλογο μέσα στο ίδιο του το κόμμα.

Για τα όσα είπε ο Κυρ. Μητσοτάκης σχετικά με τον Ν. Παππά

Όχι μόνο δεν έχει λογική, αλλά ξέρετε, όσο ένα επιχείρημα ή ένα κουτσομπολιό χρησιμοποιείται σε στάδια και σε επίπεδα πιο πάνω και πιο πάνω, φτάνοντας μέχρι σε αυτό που λέμε συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών μέσα στη Βουλή και να ξεστομίζονται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, χάνει οποιαδήποτε ουσία, ακόμα και κουτσομπολιού. Δηλαδή δεν μπορεί η επιχειρηματολογία, ειδικά μια τέτοια μέρα, που ήταν σημαντικά τα θέματα για όλους τους Έλληνες πολίτες, όχι μόνο για την κοινοβουλευτική διαδικασία, να αντιπαρέρχεται όχι με επιχειρήματα, αλλά με ένα τέτοιου είδους κουτσομπολιό, το οποίο δεν έχει στην ουσία και στη βάση του τίποτα να φέρει στον διάλογο στην παρούσα στιγμή.

Αυτή τη στιγμή το μόνο που είχε να κάνει ήταν να απαντήσει στην αντιπολίτευση και να πείσει τον ελληνικό λαό ότι έχει κάνει τα πάντα σωστά σε σχέση με αυτά τα οποία είχε σχεδιασμένα στην πολιτική του. Εν αντιθέσει, διέφυγε ή προσπάθησε να διαφύγει μέσα από μία διαδρομή η οποία δεν πέρναγε από τη Βουλή, δεν πέρναγε μέσα από τη διαδικασία της επιχειρηματολογίας. Πέρναγε μέσα από ένα δεν θέλω να πω τη λέξη «κουτσαβακισμό», γιατί δεν ταιριάζει και αυτό στην κοινοβουλευτική διαδικασία, αλλά μέσα από μία επιπέδου συζήτηση που δεν ανταποκρίνονταν σε τίποτα από όλα αυτά που λέει τουλάχιστον η Νέα Δημοκρατία ότι πρεσβεύει.

Για την αντιπαράθεση του Κυρ. Μητσοτάκη με τον Αντ. Σαμαρά

Αυτό που συμβαίνει σήμερα, αυτό που επαναφέρει στην καθημερινή συζήτηση ο πρωθυπουργός είναι κάτι διαφορετικό, το οποίο θέλει πάρα πολύ χρόνο για να το αναλύσουμε. Επίσης, θέλει πάρα πολύ μεγάλη ανάλυση όχι μόνο για τα τεκταινόμενα στη «δεξιά πολυκατοικία», όπως λένε οι ίδιοι αναφερόμενοι στον χώρο τους, αλλά και στις πολιτικές τις οποίες εφαρμόζει η εκάστοτε κυβέρνηση. Ο κ. Σαμαράς είναι ένας πρώην πρωθυπουργός, ο οποίος έχει κριθεί με τα θετικά για την παράταξή του ή με τα αρνητικά για την εξέλιξη της πολιτικής και της οικονομίας στη χώρα. Έχει όμως και ένα δεύτερο παρελθόν, το οποίο αφορά μόνο τα εσωτερικά της δικής του παράταξης και τις σχέσεις τις οποίες δημιουργεί με τους υπόλοιπους αρχηγούς που τον διαδέχτηκαν ή που πρόκειται να τον διαδεχτούν.

Έχουμε όμως και κάτι άλλο, το οποίο είναι ο Μητσοτάκης του σήμερα. Με ποιους συνδιαλέγεται αυτός στην Ευρώπη; Με ποιους αποφασίζει να κάνει συμμαχίες πάλι στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα; Και με ποιο σκοπό προσπαθεί ή με ποιο τρόπο θα το επιτύχει να αντεπεξέλθει σε καταστάσεις οι οποίες αφορούν όλη την πολιτική εξέλιξη και της Δεξιάς και του Κέντρου και της φιλελεύθερης παράταξης και της συντηρητικής. Όλα τα καρπούζια κάτω από μία μασχάλη, ξέρετε, δεν χωράνε. Ειδικά όταν αυτοί που περνάνε γύρω σου δεν έχουν ούτε σπόρια από καρπούζια. Καταλαβαίνει ότι βρίσκεται πλέον σε μία κοινωνία η οποία οδηγείται σε άδεια ταμεία, οδηγείται σε νέα κοινωνική κρίση και καταλαβαίνει πάλι ότι η κριτική η οποία θα ασκηθεί είναι πανευρωπαϊκή, απέναντι σε αυτού του είδους τις πολιτικές.

Άρα τι κάνει; Επιλέγει στρατόπεδα τα οποία θα μπορεί να τα εκφράσει και εξωτερικά και εσωτερικά. Επιλέγει στρατόπεδα για τη χώρα μας; Δυστυχώς όχι. Και αυτό έρχεται και του λέει η εσωτερική του αντιπολίτευση: ότι επιλέγεις στρατόπεδα με ίδια βούληση και συμφέροντα -δεν θέλω να επιβαρύνω παραπάνω αυτό το συγκεκριμένο- και δεν ασχολείσαι με τα εθνικά ζητήματα της χώρας, με την εξέλιξη του ελληνοτουρκικού διαλόγου. Και χρησιμοποίησες διάφορα θέματα για να κρατήσεις την κυριαρχία σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο.

Δεν μας αφορά όμως εμάς αυτή τη στιγμή ο εσωτερικός τους διάλογος. Αυτό που μας αφορά είναι τα λάθη που γίνονται να μην επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τους Έλληνες πολίτες. Όταν όμως ο εκνευρισμός φτάνει σε τέτοια επίπεδα όπως αυτά που είδαμε χθες, ξεφεύγει και οδηγεί σε αντιθεσμικές πρακτικές, διαλόγους και γενικότερα αντιλήψεις, ξέρουμε ότι δεν θα σταματήσει εκεί. Και αυτό είναι που είπε και ο Νίκος Παππάς, ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ότι αυτή τη στιγμή στο πρόσωπό μου δεν αντικαθρεφτίζεται, δεν κάνει προβολή ο εκάστοτε εσωτερικός σας αντίπαλος. Κάνει προβολή -επάνω μου, αυτή τη στιγμή- του όρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και, συνεπώς, αφενός μεν δεν έχετε κανένα δικαίωμα να μιλάτε με αυτόν τον τρόπο και να βγαίνετε από την αίθουσα. Και, αφετέρου, αυτό που κάνετε, εφόσον αποφασίζετε και το κάνετε σε τακτική, δεν έχει γυρισμό και για τη δική σας παράταξη. Και νομίζω ότι ήταν πάρα πολύ σωστό ότι κατακεραυνώθηκε από όλο τον δημόσιο λόγο -και από τους δημοσιογράφους και από τους πολιτικούς- και πάρα πολύ ακόμα πιο σωστό ότι απαιτήθηκε την ίδια στάση να κρατήσει όλη η αντιπολίτευση πέραν της αξιωματικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Για την τακτική και την πολιτική του Κυρ. Μητσοτάκη

Δυστυχώς έχει διαλέξει ως αντίπαλο την ελληνική κοινωνία. Έχει διαλέξει ως αντίπαλο αυτούς οι οποίοι είναι χαμηλόμισθοι, αυτούς για τους οποίους δεν νοιάστηκε καθόλου. Αν πάρουμε τη χθεσινή συζήτηση, καταλαβαίνουμε ότι έχει διαλέξει αντίπαλο τους πάντες, ακόμα και το ίδιο το περιβάλλον. Οι πολιτικές αποφασίζονται και μετά εφαρμόζονται, όπως σας είπα και στην αρχή.

Μία πολιτική του είδους «καμένη γη», είτε πρόκειται για την οικονομία είτε πρόκειται για την πολιτική προστασία, την προστασία των δασών. Όταν αφήνεις τα πράγματα να τελειώνουν στη θάλασσα με τον ίδιο τρόπο που αφήνεις την πυρκαγιά να φτάσει στη θάλασσα και απλώς προσπαθείς να εκκενώσεις τα πάντα, με τον ίδιο τρόπο θα λειτουργήσεις και στην οικονομία, αρα οι αντίπαλοί σου είναι δεδομένοι. Προσπαθεί όμως να τοποθετήσει απέναντί του ως εκπροσώπους των αντιπάλων, που είναι η πλειοψηφία του λαού αυτή τη στιγμή απέναντι στις πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας, ένα μικρότερο εκφραστή, μικρότερο κοινοβουλευτικά. Γιατί; Και για να τον συμφέρει αλλά και για να σπέρνει διχόνοια απέναντι στην αντιπολίτευση ως γενικά εκφραζόμενες κατηγορίες πολιτικής στα λάθη του. Άρα πάλι ένα τέχνασμα. Ένα τέχνασμα, όμως, επιτρέψτε μου να πω, φτηνό.

Τα κοινοβούλια δεν είναι μικρές ή μεγάλες περίοδοι γκάλοπ και ερωταπαντήσεων. Τα κοινοβούλια είναι θεσμοί οι οποίοι εκφράζονται. Και μέσα σ’ αυτούς τους θεσμούς υπάρχουν οι κοινοβουλευτικές ομάδες. Και όταν λέμε ότι υπάρχει αξιωματική αντιπολίτευση, φέρνει μαζί της κάποιες δυνατότητες και κάποιες υποχρεώσεις. Δεν θέλω να μπω στην αριθμητική. Η αριθμητική είναι κάτι για την οποία είναι υπεύθυνα τα στρατηγεία των κομμάτων -και να τη διαβάζουν και να διαβάζουν τα γκάλοπ και να αναπροσαρμόζουν τις στρατηγικές και την επικοινωνία τους. Αυτό όμως στο οποίο αναφέρεται ο πρωθυπουργός και αναφέρθηκε μάλλον χτες, είναι το ποιον θα διαλέξει αντίπαλο -όχι στην κοινωνία, γιατί εκεί σας είπα, είναι η κοινωνία που είναι ο αντίπαλός του-, αλλά στο ποιος θα εκφράσει αυτή την κοινωνία κοινοβουλευτικά. Και εκεί τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Και είναι ξεκάθαρα είτε μέχρι τις επόμενες εκλογές είτε μέχρι την απόφαση να κάνει κάποια διαδικασία τέτοια αντιθεσμική, όπως αυτή που προφορικά είπε χθες από το βήμα της Βουλής. Δεν επιλέγεις τους αντιπάλους.